Exit Teheran

Exit Teheran

Dag allemaal,

Op onze laatste dag in Mashad had Vali een leuke excursie voor ons bedacht; samen met de 2 Australiërs en Rafi een gids en vriend van Vali, in de auto van de Australiërs naar Kang. Dat is een dorpje in het zuiden van Mashad, tegen de berghelling aangebouwd in terrasvorm. Daardoor loop je op sommige stukken op het dak van het huis eronder. Het dorp is half verlaten ( de moderne tijd) want het ligt erg geïsoleerd, er zijn ongeveer 500 inwoners. We konden een huis van binnen bekijken. Een tamelijk moderne keuken en verder geen meubilair, alleen dikke Perzische tapijten. Een groot terras waarop een dikke laag walnoten lag te drogen. Het is hier al herfst, de bomen in geel-bruine herfsttooi. De walnotenoogst werd overal binnengehaald. Met ladders en stokken met een wig erin om aan de takken te schudden en steeds het geluid of er grote hagelstenen naar beneden vielen. De 'straatjes' bestaan uit een goot en aan weerskanten grote stenen in trapvorm. Het vervoer gaat te voet of per ezel.
Na het bezoek aan Kang reden we via een bergpas naar het dorp aan de andere kant. De bergwegen zijn ongeplaveid, gelukkig had de landcruiser er geen probleem mee en het uitzicht was fantastisch. In het andere dorp hadden we een lunch (abgusht) en langs de noordkant van Mashad reden we terug.

Na het avondeten pakten we de bagage bij elkaar en namen we hartelijk afscheid van Vali, de Australiërs en de andere (jonge) gasten uit China. We vonden het een hele leuke ervaring om in een hostel te logeren, gedeeld sanitair, weinig privacy en wat shabby, maar erg gezellig. Vali en Rafi zijn leeftijdgenoten van ons en we kregen de indruk dat ze het erg leuk vonden om met ons en de Australiërs contact te hebben.

Visum perikelen.
We zitten nu op de luchthaven, zodra we konden inchecken leverden we onze bagage in en gingen we naar de douane. Uiteraard werd opgemerkt dat we langer dan 24 dagen geweest waren. Meteen werden we terug verwezen naar de immigratie politie. Daar werden de dagen geteld, we kregen een briefje mee en moesten naar de bank om te betalen. 530.000 Rials, dat hadden we nog. Met dollars betalen kon niet.

Wij terug, bleek dat het nog een dag te weinig was. Gerard moest terug naar de bank en mijn paspoort + instapkaart werden in behandeling genomen. Weer een uitgebreid formulier invullen, waarom we te lang gebleven waren? (Ja, omdat iemand bij de aanvraag van het visum heeft zitten slapen en we al 4x eerder bij de vreemdelingen politie waren en we telkens andere informatie kregen. Leg dat allemaal maar eens uit) Gerard moest nog eens 530.000 Rials betalen ( omgerekend totaal € 48,--) Al onze gegevens werden in een dik boek geschreven, paspoorten gekopieerd en uiteindelijk kregen we een paar stempels en konden we opnieuw door de douane. Oponthoud 1 uur en geen bonnetje. ' We hope you come back to Iran'

Daarmee waren onze Rials op, gelukkig konden we in de taxfree winkel wat dollars wisselen, zodat we nog een kop koffie konden kopen.

Perzische tapijten
Overal in Iran zie je tapijten. In huizen, restaurants. Op banken, op hele stevige rugkussens. Op de bazaar en in winkels zijn ontzettend veel tapijten te koop. Ze zijn mooi en we waren niet geïnteresseerd om er een te kopen. Het is makkelijk om ze te laten opsturen en ook betalingen kunnen via het buitenland geregeld worden en je kunt 4 tapijten belastingvrij meenemen.

Vrouwenrechten
In het maatschappelijk leven hebben vrouwen hier dezelfde rechten als mannen, ze kunnen een goede opleiding krijgen, studeren, auto rijden, werken. Maar sociaal gezien zijn ze achtergesteld. Als je alleen al bedenkt aan de kledingvoorschriften, de hoofddoek, lange mouwen, lange broek. In de warmte en ook als ze een beroep uitoefenen waarin de kleding oorschriften ronduit belemmerend zijn. (We spraken een vrouwelijke tandarts, ga maar na...)
Bij ontmoetingen krijgt Gerard een hand van de mannen, ik niet, hij wordt aangesproken, ik niet.
En dan dat gedoe met die chadors!
In Teheran dragen veel jonge vrouwen ontzettend veel make up, wenkbrauwen worden aangezet, lippenstift, oog make up, inclusief valse wimpers, want dat mogen ze laten zien. Veel vrouwen met een pleister op hun neus vanwege de neuscorrectie, een hype hier. De hoofddoek wordt opgevuld met een knot, zodat die een mode accessoire wordt.
En dat alles omdat mannen anders in de verleiding komen......
Morgen trek ik lekker weer een jurk aan!

De smaak van Iran qua woning inrichting
De huizen zijn pompeus ingericht, met grote lampen, kroonluchters, tapijten, brokaat, krulhoutsnijwerk, het doet in onze ogen wat kitscherig aan.

Winkelen
Nog iets wat heel erg opvalt is dat winkelstraten (ook de bazaar ) thematisch zijn ingericht. Dus een hele straat met winkels met herenschoenen, babyspullen, alles voor de waterleiding. Ik wilde voor mezelf kijken naar schoenen en naar een prentenboek voor mijn kleindochter, de juiste straat niet gevonden, helaas.

Treinreis
De nachttrein van Mashad naar Teheran deed er 12 uur over, hij reed langzaam en stond 's nachts af en toe stil. We hadden 2 Iraanse vrouwen in onze slaapcoupe, 2 zussen, een rond de 50 een begin 40 (schatting) foto's aan elkaar laten zien van kleinkinderen, met handen en voeten praten. De oudste zus nodigde ons uit om bij haar thuis te logeren, wat we beleefd, vriendelijk en vasthoudend van de hand wezen. We zouden ons opgelaten hebben gevoeld. Soms vraag ik me af of de gastvrijheid altijd echt gemeend is en wellicht is het soms een opluchting als die wordt afgewezen.

De laatste dagen in Teheran bezochten we het Golestan Paleis, waar de vader van de laatste shah woonde, liepen we over de bazaar, gingen we naar Noord Teheran, dat ligt veel hoger dan het centrum, veel leuke restaurantjes, prachtige huizen, minder luchtverontreiniging en nog hoger, een goed ski gebied.
We hadden de metrolijnen ontdekt, zodat we niet meer van taxi's afhankelijk waren.
De metro's zijn enorm lang, 60-70m, met aan weerszijden stoelen. Voorin alleen voor vrouwen en verder gemengd bedrijf.
We keken ook weer onze ogen uit. Er lopen allerlei verkopers in de metro van voor naar achter, luidkeels hun waren aan te prijzen. Van ballonnen, schriften, scheermesjes, mobiele opladers, slippers, plaids, pennen tot aanstekers.

Vandaag vertrokken we, Teheran in wat motregen, lage bewolking, smog.
Met een taxi naar de luchthaven, nu zitten we te wachten tot we het vliegtuig in mogen en vanavond thuis, boordevol indrukken.

In de koelkast staan witte wijn en koud bier koel. Daar zijn we 4 weken alcoholvrij wel aan toe.

Heel veel liefs,
Tanja en Gerard

p.s. Omdat we op de luchthavens geen wifi hadden, wordt dit laatste bericht vanuit Amsterdam verzonden.