La Habana
Door: Tanja de Wit
Blijf op de hoogte en volg Tanja de Wit
21 Februari 2016 | Australië, Walcha
Dag allemaal,
Geen idee wanneer dit verslag verstuurd kan worden, want internet is hier niet makkelijk voorhanden.
Na aankomst In Havanna duurde het ontzettend lang voor de tas van Gerard op de bagageband rolde en we naar de douane liepen. Bij de doorgang 'niets aan te geven', werd Gerard onmiddellijk naar de controle gestuurd en ik moest door de uitgang naar buiten. Buiten stonden veel mensen om passagiers op te halen. Raphael zou er zijn en ik zag hem niet. Gerard bleef weg. Na 'n half uur liep ik terug naar de douane en werd meteen weer weggestuurd, niemand sprak een woord Engels en mijn Spaans is te pover om uit te leggen wat er was. Na een uur kwam er een Duitse groep toeristen naar buiten, ik vroeg wie hun tourleader was en sprak haar aan om me te helpen. Zij bracht me naar een informatiepost en legde uit wat er was gebeurd. Ik moest Gerards naam opschrijven en er werd gebeld en gevraagd waar meneer Twyn bleef. Ik werd gerustgesteld, hij zou zo komen en inderdaad kwam hij even later naar buiten. Nu bleek dat alle bagage, voor het op de band gezet werd, door een scanner was gegaan en Gerard had een router in zijn bagage voor Raphael. Op zijn bagagelabel werd met blauw viltstift een teken gezet, dat hij gecontroleerd moest worden. De router mocht het land niet in, Gerard moest vertellen voor wie het was en er kwam een hele papierwinkel aan te pas, om 'm later in Havanna, nadat hij was goedgekeurd, op te halen. Gerard had daar geen zin in en deed afstand van de router en toen mocht hij weg, met een bewijs van in beslagname. (Misschien gaat Raphael 'm nog ophalen. Die heeft een router nodig om in in zijn eigen huis internet te kunnen krijgen en routers zijn in Cuba niet zo maar te koop).
Intussen was Raphael ook in de hal van het vliegveld verschenen en gingen we naar de parkeerplaats om de auto op te halen en ons met bagage in te laden. Daar verschenen 2 politie agenten die naar Raphaels papieren vroegen en wilden weten wie wij waren en waar hij ons heen bracht. Naar zijn eigen huis, het zijn vrienden die komen logeren.
We mochten door. Een kleine kennismaking met Cuba en de mores van een dictatuur. Gelukkig is hier geen corruptie, politie wil er niet zelf beter van worden, alleen alles controleren.
Thuis bij Rapael en zij vrouw Edelis werden we buitengewoon hartelijk ontvangen. Na de eerste installatie voor de nacht, was het 23 uur Cubaanse tijd en voor ons 5 uur 's morgens. We dronken een glas water en vielen als een blok in slaap.
Donderdag eerst geld wisselen. Raphael en zijn zoon Raphelito brachten ons met de auto het centrum van Havanna in. (Raphelito woont in San Sebastian met een Spaanse vrouw en 2 kinderen. Hij is trainer van softbal teams en is momenteel in Cuba vanwege een groot toernooi)
In Cuba zijn er 2 valuta's de peso, voor de gewone Cubanen en de convertible peso CUC (cookies in de spreektaal) voor de buitenlanders. Een CUC is 1 Euro en 25 peso. Een goed salaris voor een Cubaan is rond 450 peso per maand. Wonen is goedkoop, maar levensmiddelen zijn relatief duur, dus bijna iedereen is arm. Luxe producten ( zoals cosmetica en toiletartikelen) zijn nu te krijgen, maar tegen betaling van cookies. En dan is een fles shampoo van 4 cookies een enorm bedrag, als je er maar 18 p.m. verdient.
Als buitenlander kun je nu ook peso's krijgen voor je cookies en daarmee terecht in gelegenheden voor Cubanen. Gerard kijkt zijn ogen uit over de veranderingen die hier in een paar jaar tijd zijn gekomen. Veel restaurantjes, winkels, beter openbaar vervoer. De mensen op straat zijn normaal gekleed en jonge mensen hebben allemaal een koptelefoon op en een smartphone in hun handen. Ook hebben ze hippe kapsels en kleding. Felle kleuren, vooral rozen en groen en een voorkeur voor strakke broeken en leggings.
Voor internet moet je naar een internet cafe of een kaart kopen voor een uur internet.
Cubanen, zeker in de stad, zijn klein behuisd en leven letterlijk naast en boven elkaar. Dus het begrip privacy heeft hier een andere betekenis dan bij ons. Overal is geluid van t.v.'s, muziek en stemmen. In het oude Havanna wonen in de prachtige stadsvilla's, waar vroeger een gezin woonde, nu heel veel mensen bij elkaar. De plafonds zijn zo'n 5 m hoog en daar werd een vloer in gemaakt om zo 2 etages te krijgen. Dus hutje bij mutje.
Je kunt zien dat Havanna vroeger een prachtige stad is geweest, nu is het grootste deel van de huizen in een staat van verval, afgebrokkelde gevels, balkons die zijn ingestort. Met pastelkleurige verf wordt het verval gecamoufleerd, zodat het op het oog nog wat lijkt.
Ook het plaveisel vraagt voortdurend opletten om niet te struikelen over kuilen en obstakels.
Ik keek mijn ogen uit!
In de binnenstad heel veel restaurantjes met levende muziek, al vanaf de ochtend. Op sommige punten klinken de bands tegen elkaar in en de versterking voegt niet altijd veel extra's toe, maar het is een en al Buena Vista Social Club.
De revolutie wordt hier enorm uitgevent. Overal foto's, affiches, geschriften, petjes en wat al niet van Fidel en Che.
Ook op straat Cubanen in klederdracht, die met een dikke Havanna erbij met je op de foto willen.
Voor Cubanen is het toerisme bijna de enige manier om aan cookies en dus een beter inkomen te komen en dus zijn wij wandelende portemonnees, maar het gaat op een aardige manier.
Het verhuren van kamers aan particulieren heeft ook een enorme vlucht genomen, overal zie je bordjes met het speciale teken voor particuliere verhuur, zelfs in een appartementje van 30 m2, wordt nog een afgeschut hokje verhuurd. Ik denk dat je als je als toerist op de bonnefooi reist, je overal onderdak vindt en een gezegde hier luidt dat je een toerist binnen de familie houdt, dat betekent zoveel dat je een toerist die eenmaal bij jou onderdak heeft gevonden, verder over het hele land wordt ondergebracht in kamers bij familie en vrienden, eten in paladares van bekenden, zo geniet iedereen ervan mee. (Een paladar is een privé restaurant, ook die hebben een enorme vlucht genomen. Het eten is net zo goed als in een restaurant, de Cubaanse keuken stelt niet zo heel veel voor)
Een positiever bijkomstigheid van het socialisme hier is dat de gemeenschapszin groot is. Je hebt het allemaal moeilijk,dus je helpt elkaar.
Negatief is de controle. Vooral in Havanna zagen we overal borden waar het buurt committee van de revolutie is gehuisvest. Cuba was zeker een groot verklikkersland. Het is interessant hoe zich dat gaat ontwikkelen nu de toegenomen welvaart en verdienmogelijkheden, verschillen tussen mensen gaat geven.
De Cookie winkels hier lijken op de Aldi in Nederland in de jaren 80, dus een heel schap vol toiletpapier en vruchtensap. Ook is van alles onder een dak te krijgen, van meubels, gereedschap, kleding, toilet artikelen en drank. Behalve het laatste alles voor Nederlandse prijzen, dus peperduur voor de Cubanen.
Levensmiddelen (rijst, brood, meel, suiker, brood, schoenen b.v.) zijn hier op de bon en gelimiteerd (= te weinig) en dan goedkoop, in speciale winkels. Als je meer rijst of brood nodig hebt,kun je het eveneens in een speciale winkel kopen, tegen een wat hoger bedrag. Heb je nog meer nodig, b.v.luxer brood,shampoo of deodorant, dan moet je naar de cookie winkel, waar de toeristen ook kunnen kopen. In de Cubaanse winkels komen wij niet, we herkennen ze ook niet als zodanig.
En dan de auto's! De Chevrolets, Buicks, Dodges en Fords uit de 50-er jaren. De meeste prachtig gerestaureerd, soms met open dak. De kleuren zijn veel pastelroze, groen, blauw,paars en wit. Ze doen bijna allemaal dienst als taxi of anderzins als middel om inkomen mee te genereren.
Ze spugen enorme uitlaatgassen uit, evenals het openbaar vervoer en vrachtauto's, dus Havanna stinkt en is stoffig en een beetje vies.
Maar de vergane glorie heeft haar eigen schoonheid.
Hier laat ik het bij voor deze keer,anders wordt de lap tekst te lang om nog met plezier te lezen.
-
21 Februari 2016 - 04:08
Marian Dinjens:
Hallo Tanja,
Weer een bijzondere reis ervaring om aan je lijstje toe te voegen..
Wij zitten in Thailand in Hua Hin en vergeleken met Cuba is het hier luilekkerland. Met wel de gezellige en kleurrijke ingredienten, maar voor good betaalbare prijzen.
Ok wens Julie even heel fine vakantie en tot ziens.
Lieve groet, Marian -
21 Februari 2016 - 11:09
Martijn:
Klinkt fantastisch, ik had best willen aanschuiven!
Morgen zitten we bij Hamid in Vera Playa. Vrijdag naar het afscheid van Christa geweest! Groetjes van Lucinda, Pieternel, Donneke, Mariska, Annet, Marijke, Yvonne Z. en vele anderen. De speeches waren waardeloos en de sketches mager, heel toepasselijk. Groetjes aan jullie en de Cubaanse vriendjes en nog veel plezier, Martijn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley