De ronde van Cuba

De ronde van Cuba

Camaguey, (spreek uit: Came away) 23 februari 2016,

Dag allemaal,

We zijn al een heel eind veder naar het oosten van Cuba en rijden nu in een huurauto (Peugeot 208, nieuwe auto) heerlijk, met airco, ipod aansluiting en snelle acceleratie.
Hier zijn alleen 2-baans wegen, met onderweg opletten voor kippen, honden, fietsers, brommers, paard en wagens, kuilen en andere weggebruikers op 4 wielen.
We hebben altijd lifters mee. Bij sommige drukke bushaltes staat een ambtenaar in geel uniform aan te wijzen welke lifters het eerst meegenomen moeten worden. Toeristen zijn niet verplicht om lifters mee te nemen en we zijn herkenbaar aan de letter T op onze kentekenplaat.
Vrouwen zijn op Cuba veilig en geëmancipeerd. Ze kunnen alleen in strakke sexy kleren op straat lopen of liften, ze worden niet door mannen lastig gevallen, een groot goed van de revolutie, i.t.t. andere midden en zuid Amerikaanse landen.

Het is hier ook een stuk warmer, rond 30 graden overdag.'s Nachts koelt het tegen de ochtend af, dan heb je soms een deken nodig.

Het verblijf op ons eilandenrijk in de moerassen, eindigde voor mij in een klassieke voedselvergiftiging, die gelukkig na ruim een dag voorbij was.
Playa Larga en de Varkensbaai zijn mooi en nog niet echt toegankelijk voor een grote stroom toeristen. Wel langs de weg veel monumenten over de mislukte invasie in 1961 en graven van helden, met soms verse bloemen.

Samen met Rafael en Edelis, reden we naar Santa Clara een stadje midden op het eiland. Heel veel paard en wagens, die hier als openbaar vervoer gebruikt worden.
We logeerden in een hostel, een gerestaureerd koloniaal huis. Het is verrassend om achter een wat onooglijke gevel een geweldig diep koloniaal huis aan te treffen. De huizen in de stad zijn allemaal laag, een of twee verdiepingen met een afdak op pilaren voor een waranda, met altijd een paar schommelstoelen. Als je de auto's wegdenkt, kun je je in het wilde westen wanen. In de buitenwijken vaak troosteloze flats a la het vroegere oostblok, verveloos, klein, wasgoed op de balkons.
De lage huisjes doen dan heel wat vriendelijker aan, ook al zijn ze klein en lang niet allemaal in goede staat, rondom een tuin en prachtig groen,maakt veel goed.

De natuur op Cuba is prachtig, zoals overal in de tropen. Palmen, (fruit)bomen, bloeiende struiken in schitterende kleuren, overal dieren rond de huizen, kippen die rondscharrelen met een stuk of wat kuikens eromheen, honden, geiten, hanen, poezen, de hele veestapel compleet.

We beginnen ons ontbijt met vruchtensap van papaya's en/of guaves en een schotel vers fruit, heerlijk! Daarna geroosterd brood met omelet, kaas en jam en (espresso)koffie. Cubanen eten weinig fruit, het is voor hen te duur.
E.e.a. Heeft te maken met de plan economie, boeren die teveel produceren mochten dat tot voor kort alleen aan de staat verkopen. Nu er meer op de vrije markt verkocht mag worden, zie je op straat kraampjes of karren met fruit. Ook langs de weg wordt fruit te koop aangeboden, voor de Cubanen vaak te duur.
In hotels en paladares krijgen we enorme hoeveelheden vlees,vis of kip,wat we niet eens op krijgen. Terwijl er voor de Cubanen heel weinig te krijgen is.

We bezochten de boerderij van de vader van Edelis, hij is 75 en werkt nog iedere dag, wat koeien, varkens, biggen, kippen, groente en fruit.
Ze wonen in een dorp op 30 minuten loopafstand van de boerderij. Daar maakten we kennis met de familie van Edelis, haar moeder, zus en broer en hun kinderen, want omdat familie belangrijk is, moet je met allemaal kennismaken, ook weer allerhartelijkst ontvangen.
Het is voorons heel bijzonder zo'n inkijkje in het Cubaanse leven en rondlopen op het platteland, waar geen enkele toerist komt.

We wisselden in een hotel geld, ook een verhaal apart. Van ieder biljet van 50 Euro werd het nummer met de hand genoteerd. Wat een werkverschaffing en waarschijnlijk bedoeld om te voorkomen dat een personeelslid van het hotel of bank een vals briefje voor een echte omwisselt.

Edelis geeft ook les aan de universiteit aan studenten tandheelkunde. Zij vertelde dat de meeste hoogopgeleide jongeren voor zichzelf geen toekomst in Cuba zien en hopen dat ze naar het westen kunnen vertrekken. Net als in Iran.
Dat is het failliet van een land als de hoogopgeleide jongeren waarin veel is geïnvesteerd het land willen verlaten.
De meeste echtparen krijgen slechts een kind, omdat kinderen duur zijn, de jonge gezinnen vaak bij ouders moeten inwonen, wat tot spanningen leidt. Het echtscheidingspercentage ligt hier rond de 70%. Omdat man en vrouw werken en de schaarste algemeen is, zijn er geen problemen met het betalen van alimentatie of de verdeling van de boedel.

Na het bezoek aan het geboortedorp van Edelis, bezochten we Remedios een gerestaureerd plaatsje in de buurt. Daar zijn prachtige oude huizen tot 4 of 5 sterren hotels gepromoveerd. We kregen een rondleiding door een manager van zo'n hotel langs de hotels en restaurants. Als op die manier de oude steden van Cuba worden opgeknapt, wordt het daar schitterend!

Met onze eigen huurauto vertrokken we gisteren van Santa Clara naar Trinidad, een oude havenstad in het zuiden. Een rit door een prachtig heuvellandschap.
Trinidad is gesticht door de Spanjaarden, met een zwarte bladzijde in de geschiedenis vanwege de slavenhandel. Een leuk stadje, in het centrum de straatjes geplaveid met keitjes, waar ook de restauratie en het opzetten van casas particulares en paladores enthousiast ter hand wordt genomen. We logeerden daar 2 nachten en gingen een dag naar Cienfuegos, een stad die door de Fransen is gesticht, die na de slavenopstand in Haiti naar Cuba waren gevlucht. De weg erheen loopt langs de kust, soms met uitzicht op zee en verder tropisch groen.
Hier zagen we voor het eerst een voetgangerspromenade met terrasjes en winkels. Veel uitgebreider dan in Havanna, weliswaar met Europese prijzen, maar toch.....

Vandaag 240 km van Trinidad naar Camaguey. Onderweg in Sancti Spiritus (zeg nou zelf; ze weten hier wat van mooie naamgeving af!) moesten we even wachten op de ronde van Cuba die langs zou komen. Toeschouwers langs de weg, daar kwamen politie auto's en motoren met sirenes en zwaailichten aan, stilte, opnieuw een karavaan sirenes en zwaailichten en daarachter de kopgroep, volgauto's en toen het peloton, zeg 50-60 fietsers. Natuurlijk kon Gerards dag niet meer stuk!

Tegen 14 uur kwamen we hier aan. We hebben een kamer in het centrum van de oude stad en de auto in een garage. Het lijkt of je in de binnenstad van een oude Spaanse stad bent, een paar oude kerken, hoge gebouwen,stegen, dikke muren, veel terrasjes en ook hier een voetgangersgebied met winkels.
We hoorden aldoor dat het oosten van Cuba armer is, we zien er weinig van.Wel is alles hier goedkoper dan in het westen. Ook rijden er veel fietsen en dat doen ze Havanna niet. Fietsen betekent daar dat je arm bent.

Morgen naar Bayamo, verder oostwaarts. Daar blijven we 2 nachten.
Hier laat ik het bij voor deze keer.

Lieve groeten uit zonnig Cuba,
Tanja en Gerard